MONDRAGON, interkooperazio historia bat
Pertsonarengan konfiantza izan dugulako gaude hemen, lankidetzan aritzen jakin dugulako eta “katedralaren” ikuspegia zegoelako. “Elkarrekin gauza apartak lortzen dituzten pertsona normalak” esaldiak ondo definitzen du gure ibilbidea. Interkooperazioaren dosiak handiak izan dira iraganean, eta orain ilusioz betetako une historiko batean gaude, etorkizuneko energiarekin, non interkooperazioari dagokionez handinahiak izateko baldintzak ematen diren. Hor doaz apunte batzuk.
“Hain konplexua eta zalantzazkoa den mundu batera goaz, non lankidetza estrategia ona den arriskua arintzeko”
Lau gogoeta eraikitzeko
1. Harremanak, konfiantza, proiektuak. Hau pertsonena da. Gure historia pertsona jakin batzuen arteko lankidetzari dagokionez konta daiteke, ez asko. Pertsonak aldatzen direnean, posible egiten da lehen ez zena, edo zaildu egiten da. Harremanak ezinbesteko baldintza dira, eta, gero, joera egon behar da. Baina ez dira inoiz sortuko pertsonen arteko konfiantza- oinarririk gabe.
2. Sistematikoa vs. Halabeharra. Elkarren arteko lankidetza berez sor daiteke, horretarako baldintzak ematen badira. Baina gure egunerokoan eta epe laburreko eskakizunetan sartuta gaude. Helburua da harreman eta erabilgarritasun baldintza egokiak sistematikoki sortzea. Eta nahita egindako lana da, kontzientea. Perspektibarik hartzen ez badugu, beti “gaizki etorriko zaigu”, epe laburraren etsaia piztu behar dugu.
3. Konexioa vs. Harrokeria. Gero eta proiektu sendo eta autonomoagoak dituen konfigurazio korporatibo baterantz goaz, eta hori oso ona da. Baina sendotasun eta nahikotasun sentsazioak endogamiara eraman gaitzake, eta hori oso kaltegarria da egungo testuinguruan. Enpresen arteko lankidetzak komunak dira gaur egun, errentagarriak baitira. Hain mundu konplexu eta zalantzagarrira goaz, non lankidetza estrategia ona baita arriskua arintzeko.
4. Txikiari vs. handiari. Mahaietara hurbildu gaitezke kalkulagailu kontzeptutik, zer ematen dudan eta zer jasotzen dudan. Eta ikuspegi horretatik, errentagarria gerta dakiguke besteengandik ikastea, elkarrekin jaiotzak egitea eta ahulezia-uneetan ere laguntzea. Legitimoa da, eta, seguraski, azkarra. Baina mahaietara ere hurbildu gaitezke ikuspegi zabalago batetik, eboluzionatuago batetik, gero eta indartsuagoa den gu bat eraikitzeko anbizioarekin. Nitik/ nire proiektutik gurera/gure proiektuak egiten dugunaz bestelako sentimendua ematen du. Potentzia ematen digu, anplitude, eta energia, sentitzeko handi jolasten ari garela.