"Ederra izango da ehunka pertsona entseguetan eta eszenan ikustea"

Humanity at Music proiektuan parte–hartuko duten ‘artisten’ artean etxeko bakarra Jon Sarasua dela esan dezakegu. Gainerakoak gertukoak badira ere, inork ez du kooperatiba bizi izan Sarasuak egin duen bezalaxe. Txikitatik edan du etxean, ikertu du LANKIn eta hamaika proiektutan kooperatibagintzaren balioak transmititzen saiatu da. Orain letra jarri dio Esperientziaren musika bandari.

Labur–labur azalduko zeniguke zer den zuretzat Humanity at music  proiektua?

Ideia egokia iruditu zait, poztu nintzen asmoaren berri jakitean. Arlo artistikoan eta beste arlo batzuetan makal ibili izan da kooperatiben taldea, eta proiektu hau berria da zentzu horretan. Formatu txikiagoan egin izan dira gauzak, kooperatiben lerro ez oso korporatiboetatik, baina dimentsio honetan lehen aldia da. Bere arriskuak eta mugak ditu planteamenduak, baina itxura ona hartzen ari dela esango nuke. Niretzako gozamena da Fernando Velázquez, Josu Cámara eta Jon Maya bezalakoekin lan egitea, oso estimulagarria gertatzen zait. Eta ederrena izango da parte hartzea biderkatzea, ehunka eta ehunka pertsona entseguetan eta eszenan ikustea.

Ederra izango da ehunka pertsona entseguetan eta eszenan ikustea.

Kantuari letrak egin dizkiozu. Zer da transmititu nahi izan duzuna?

Ibilbideagatik gertatu zait garatzea kooperatibagintzari buruzko begiratu propio bat nolabait, begiratu nahiko konplexua, ez beti oso konplazientea. Hiru angelu konbinatzen ditu begiratuak, afirmatiboa, kritikoa eta eraikitzailea. Letra honetan angelu afirmatibo eta eraikitzailea nagusitzen dira, hainbat gauza bigarren planoan uztea tokatzen da, nolabait jende multzo handi baten ahotan jartzeko moduko hitzak behar dira, jende asko identifikatuta sentitzeko moduko edukia.

Abesbatza erraldoiak kantatuko du.

Bai, ahots–masa zabal batek kantatzeko, letrak behar ditu baldintza batzuk ulergarritasunaren aldetik, sinplizitate aldetik, fonetika aldetik eta abar. Aldi berean, merezi duen zerbait esan behar dugu, bai letragileak, bai musikagileak, eta bai dantza eta eszenaren arduradunak. Hor ibili naiz josketa lanak egiten saiatzen, denek kantatzeko moduko zerbait egiten, aldi berean norbere begiratuarekin leiala izaten saiatuz. Ez da apologia bat, bada ospaketa bat. Gauza dezente dago zortzi mugimenduetan, baina hori transmititu nahi dugu: merezi duela kantatzea belaunaldi hauek egin dutena, kooperatibak egiten ari direna eta egin nahi dutena, bere galdera, kontraesan eta kezka guztiekin.

Oraingo hau kooperatibagintza herrigintza dela erakusteko aukeratxo bat da. Ez nagusiki kanpokoei erakusteko, baizik barruan bizitzeko.

Kooperatiben arteko elkarlana sustatu nahi da, eta proiektu parte–hartzailea bultzatu gura da. Zer esango zenieke kooperatibetako kideei proiektuarekin bat egin dezaten?

Ez dira aukera asko izango horrelako zerbait egiteko, eta ideia sortu denez, egin dezagun ondo. Ospaketaren arloan nahiko zurrunak eta motzak gara ingurune honetan, beste barruko dimentsio batzuetan bezala. Oraingo hau kooperatibagintza herrigintza dela erakusteko aukeratxo bat da. Ez nagusiki kanpokoei erakusteko, baizik barruan bizitzeko. Indar handiko gauza bat izan daiteke sorkuntza bera, entseguak, eszenaratzea, parte hartzea gozamena izango da nik uste, eta gauzak ondo egiten baditugu baliteke urte askoan gogoan geratzeko moduko zerbait gertatzea unea iristen denean