“Eroskik barneko talentuaren aldeko apustua egiten du, eta oso eskertuta nago eman didaten aukeragatik”

Jannarekin geratu gara Andoaingo Eroski Cityn, Zumea kalean, supermerkatu berrituan gertukoa eta familiarra. Bulegoan zain daukagu, ezezagunaren galderei erantzuteko prest. TU Lankide aldizkaria ez du ezagutzen, eta, beraz, lehen azalpena elkarrizketatzailearena da. “MONDRAGONen aldizkari korporatiboa gara”. Ez dago beste azalpenik eman beharrik. Ezagutzen du esparrua; komunikazioa, marketina, kazetaritza eta publizitatea. Marketinean eta publizitatean graduatua da Taubateko Unibertsitatean (Sao Paulo), eta 2007tik Eroskin egiten du lan.

Janna Feijó duela 20 urte iritsi zen Brasildik Euskal Herrira. Cuiaban jaio zen, baina urte askoan Goiânian bizi izan da, Goiás estatuko hiriburuan, 1,5 milioi biztanleko hiri batean, herrialdearen erdialdean, Brasiliatik oso gertu. Gasteizera iritsi zen bere herrialdean orduko bikotearekin apurtu ondoren, eta Ingalaterran euskaldun batekin izandako maitasun-istorio baten ondoren. Hara joan zen ingelesa ikastera eta MBA bat egitera Master in Bussiness Administration, eta han ezagutu zuen bere egungo bikotekidea, Garikoitz, eta harekin ekin zion bere “euskal abenturari”.

Eroskin elikadura arduraduna da, kooperatibako Aginte Eskolan trebatu ondoren, baina 2007an hasi zen lanean, Aguraingo dendan. Somos komunitate digitaleko enbaxadorea ere bada.

Nola iritsi zinen Eroskira?

Nire senarra Lasartekoa da (Gipuzkoa), baina Michelinen lantegian lan egiten zuen, Gasteizen. Agurainen bizi ginen, eta nik Gasteizko Boulevard merkataritza-guneko denda batean egiten nuen lan. Beti entzun izan dut Eroskiri buruz ondo hitz egiten, eta Agurainen supermerkatu bat irekitzen ari zirela jakin nuenean, ez nuen zalantzarik izan eta izena-eman nuen. 2012ra arte egon nintzen han, baina eszedentzia eskatu behar izan nuen arazo pertsonalengatik Brasilera itzultzeko. 2016an Euskadira itzuli eta Gipuzkoara lekualdatzea eskatu nuen, eta Lasarte Oriako Eroskin hasi nintzen lanean.

Eta orain Andoainen zaude.

Urte eta erdi daramat Andoainen. Pasatu naizen denda guztietan errespetu handiz eta oso ondo tratatu naute. Ezin naiz ezertaz kexatu, guztiz alderantziz. Andoainen lankide bat ordezkatzen ari naiz, eta lanpostua ez da nirea. Taldea oso ona da, etxetik gertu nago, denda hau ‘kañeroa’ da eta oso talde ona gara.

"Eroskik barne-talentuaren aldeko apustua egin du, eta eskerrak ematen dizkiet eman didaten aukeragatik. Lehenengo aldian ateetan geratu nintzen, baina bigarrenean hartu egin ninduten eta Aginte Eskolan prestatzeko aukera izan nuen, eta gaur elikaduraren arduraduna naiz"

Eroskin promozionatzeko aukera izan duzu, ezta?

Bai, hala da, eta oso pozik nago. Eroskik barne-talentuaren aldeko apustua egin du, eta eskerrak ematen dizkiet eman didaten aukeragatik. Lehenengo aldian ateetan geratu nintzen, baina bigarrenean hartu egin ninduten eta Aginte Eskolan prestatzeko aukera izan nuen, eta gaur elikaduraren arduraduna naiz. Oso harro nago.

Lanaz gain, zer moduz sentitzen zara Euskadin?

Ondo sentitzen naiz, oso babestuta. Euskaldunak ez zarete oso irekiak hasieran, baina adiskidetasun on bat egiten duzunean, bizitza osorako da. Hona iritsi aurretik ez nuen Euskadiko ezer ezagutzen. Brasildik atera nintzen lehen aldia Ingalaterrara joateko izan zen, han senideak bainituen. Aurretik ez nintzen inoiz Brasildik atera eta halabeharrez Garikoitz ezagutu nuen Ingalaterran eta berarekin etorri nintzen.

Nolakoak dira euskaldunak brasildar batentzat?

Egia da bi kultura desberdin garela. Gu gertukoagoak gara, hurbilagoak, muxu zaleagoak. Euskadin baino gehiago ukitzen dugu elkar, baina gauza komunak ere baditugu. Ez da aurreiritzirik izan behar.

Eta gure gastronomia?

Oliba-olioa gustatzen zait. Brasilen soja olio asko dugu, ekilore olioak, baina ez du zerikusirik. Eta, oro har, euskal gastronomia izugarri gustatzen zait eta asko gustatzen zaizkit elkarte gastronomikoak. Ederki egokitu naiz hemengo gastronomiara.

Beti izan dut oso apetitu ona eta denetik jan dut. Frutarekin, agian, arazo gehiago izan ditut. Eroskin lehen ez zegoen fruta brasildarrik, baina orain yuca, guayaba, ahuakatea... saltzen ditugu, ez dira hangoak bezalakoak, baina denetarik aurkitzen da.

"Egia da bi kultura desberdin garela. Gu gertukoagoak gara, hurbilagoak, muxu zaleagoak. Euskadin baino gehiago ukitzen dugu elkar, baina gauza komunak ere baditugu. Ez da aurreiritzirik izan behar"

Eta klima, nola daramazu?

Klima da txarren daramadana. Brasileko erdialdekoa naiz, eremu lehor batekoa, hemengo euriarekin eta hezetasunarekin zerikusirik ez duena, baina dagoeneko egin dut hau.

Kontaiguzu, nolakoa da zure jatorrizko hiria?

Brasilgo erdialdean dago, landaretza handiko eskualdea, oso itxia eta abeltzaintza eta nekazaritza handikoa. Ehungintza ere asko daukagu eta kotoi, soja... ekoizleak gara. Esportazio asko daude, batez ere Japoniara, baina baita Europara ere.

Baliabide natural izugarriak ditugu; kautxua, kakaoa eta mineral asko. Nire aitona-amonen hiria Altxorra deitzen da diamante askoko lurralde bat, baina tamalez gaizki administratuta dago. Aberatsen eta pobreen arteko aldea izugarria da. Asko ikasten duzu edo ez duzu etorkizunik Brasilen.

"Belarriprest naiz, baina ez dut asko hitz egiten. Nire semeek eta nire senarrak hitz egiten dute, baina nik gutxi"

Zure herria falta sumatzen duzu?

Asko, batez ere nire gurasoak, adinekoak baitira. Lehen Euskadira etortzen ziren, baina orain zailtasun handiagoa dute etortzeko, salbu eta bidaian zehar lagunduta badaude (hunkitu egiten da).

Bukatzeko, Janna, euskaraz egiten duzu?

Belarriprest naiz, baina ez dut asko hitz egiten. Nire semeek eta nire senarrak hitz egiten dute, baina nik gutxi. Mis hijos hablan portugués, euskera, castellano, inglés. Yo hablo un poquito de euskera.